ARCHIWUM. Szczecin. Koncerty. 08.10.2011. KOLABONIGHT 2011 :: 25-lecie Kolaborantów

fot. M. Wojtaszek

Koncert: Kolabonight 2011 – 25 lecie Kolaborantów
wystąpią: Kolaboranci, Dezerter, ADHD Syndrom, Thiele
prowadzenie koncertu: Paweł Konjo Konnak
Gdzie: DK Słowianin. Korzeniowskiego 2. Szczecin
Kiedy: 8 października (sobota) 2011, start godz. 19:00 (wjazd od 18:30)
Bilety: 29zł (przedsprzedaż), 35zł (w dniu koncertu)
do nabycia w Słowianinie, Jimmi Jazz Records oraz CIKiT Zamek
W sobotę 8 października świetna muzyczna impreza w Szczecinie – KOLABONIGHT 2011 podczas tego koncertu zaprezentują się zespoły: DEZERTER, KOLABORANCI, ADHD SYNDROM, THIELE

:: szczegóły imprezy oraz dodatkowe informacje o zespołach, w rozwinięciu…

Jednocześnie będzie miała miejsce premiera nowego albumu KOLABORANTÓW zatytułowanego „My tu stoimy”. Współorganizatorem imprezy jest Miasto Szczecin.

Uwaga: Sprzedaż biletów od 10 września.
Do pierwszych 300 biletów dołączona gratis płyta CD Kolaboranci „My tu stoimy”.

DEZERTER
Zespół powstał w maju 1981 r. w Warszawie. Pierwszy skład to: Robert „Robal” Matera – gitara, voc., muzyka; Krzysiek Grabowski – perkusja, teksty i Darek „Stepa” Stepnowski – bas. Po pewnym czasie dołączył Darek „Skandal” Hajn – voc. Grupa przyjęła prowokacyjną wtedy nazwę SS-20 (były to radzieckie rakiety z głowicami nuklearnymi), a swój debiut koncertowy miała na Mokotowskiej Jesieni Muzycznej w listopadzie 1981 r. W stanie wojennym SS-20 został zmuszony zmienić nazwę i już jako DEZERTER udał się w trasę koncertową z zespołami: TZN Xenna i Deuter (słynna Rock Galicja’82).

Pod koniec 1983 roku Dezerter nagrał singla dla Tonpressu: „Ku przyszłości” (4 utwory: „Ku przyszłości”, „Spytaj milicjanta”, „Szara rzeczywistość”, „Wojna głupców”). Jednak brak możliwości nagrania pełnej płyty skłoniły muzyków do założenia własnego miniwydawnictwa Tank Records. Jego nakładem ukazały się dwie kasety: „Jeszcze żywy człowiek” (koncert z Jarocina’84) i „Izolacja” (koncert Dezertera z Hybryd plus utwory nowofalowych zespołów radzieckich). W 1985 roku odszedł z zespołu Stepa, zastąpiony wkrótce przez Pawła Piotrowskiego. W następnym roku ze śpiewania zrezygnował Skandal (zmarł w 1995). Funkcję wokalisty ponownie przejął Robal. W 1985 roku ukazały się dwie składankowe płyty: „Fala”, na której obok m.in. utworów Siekiery, Kryzysu czy Izraela, znalazły się też utwory Dezertera: „Nie ma zagrożenia” i „Plakat” oraz „Jak punk to punk”, na której pojawiły się piosenki „Nie ma nas” i „Uległość”.

Rok 1987 przyniósł wydanie w USA przez Maximum Rock’n’Roll pierwszej długogrającej płyty Dezertera – „Underground Out Of Poland”. Dzięki operatywności ówczesnego menedżera grupy – Maćka Chmiela – w 1987 r. został nagrany pierwszy (ocenzurowany) LP „Kolaboracja”.

Rok 1989 to kolejna płyta „Kolaboracja II”, a 1990 – „Wszyscy przeciwko wszystkim” (wydana w Polsce i we Francji) oraz dwumiesięczna trasa po Szwajcarii, Niemczech, Francji, Holandii, Japonii. Dwa lata później ukazał się album „Blasfemia”, a w 1993 r. „Jak powstrzymałem III wojnę światową” – zbiór archiwalnych nagrań Dezertera oraz cztery piosenki z udziałem Katarzyny Nosowskiej. W 1993 r. po raz kolejny nastąpiła zmiana basisty, na miejscu Pawła na krótko pojawił się Mariusz „Zyziek” Zych. Latem 1994 roku Dezerter (w składzie: Robert Matera i Krzysiek Grabowski) nagrał album „Ile procent duszy?”.

W tym samym roku powstał film o grupie: „Dezerter – nie ma zagrożenia” (zrealizowany przez Pawła Konnaka). Kolejna płyta zespołu: „Deuter” (1995) to przypomnienie utworów zespołu Deuter zaśpiewanych przez Pawła „Kelnera” Rozwadowskiego. Na basie zagrał Tony von Kinsky (zrezygnował z grania w zespole w 1999 i został zastąpiony przez Jacka Chrzanowskiego). Kolejne albumy to: „Mam kły mam pazury” (1996), „Ziemia jest płaska” (1997) i „Decydujące starcie” (2001), który po raz kolejny został nagrany w dwuosobowym składzie: Matera-Grabowski.

Rok 2002 obfitował w ciekawe koncerty, z których najważniejsza była trasa po Belgii, Holandii i Anglii z francuskim zespołem La Fraction. Największym wydarzeniem w jej trakcie był wspólny występ w londyńskiej Astorii dla kilku tysięcy osób. Na większości koncertów w 2002 r. gościnnie występowała Katarzyna Nosowska. W tym roku ukazały się również kompaktowe wznowienia archiwalnych płyt zespołu. Rok 2003 to m.in. trasa koncertowa z Moskwą, a także udział w festiwalu PRL w Warszawie i Katowicach. Dezerter zagrał tam obok m.in. KSU, Armii i Kultu.

W czerwcu 2004 r. ukazała się płyta: „Nielegalny zabójca czasu”. Jest to pierwsza płyta nagrana z nowym basistą Jackiem Chrzanowskim. Znalazło się na niej 14 utworów. Produkcją i organizacją nagrań zajął się sam zespół. Album był promowany jesienną trasą koncertową, na której gościem była grupa Akurat.

W kwietniu 2005 r. ukazało się pierwsze w historii zespołu DVD. Płyta zawiera zapis koncertu na X Przystanku Woodstock w Kostrzynie nad Odrą. Zamieszczono na nim również wywiad z zespołem ilustrowany archiwalnymi materiałami.

Wiosną 2006 r. zespół zagrał kilka koncertów w Polsce i Niemczech (Berlin, Brema, Hamburg). 24 kwietnia miał swoją premierę dwupłytowy album „Punk’s Not Jazz”, na którym zebrane zostały najpopularniejsze piosenki Dezertera. Wydawnictwo związane było z 25. urodzinami zespołu.

W kolejnych latach Dezerter prowadził głównie działalność koncertową. Wśród najważniejszych występów wymienić można: festiwale: Rock For People w Czechach (2006), Jarocin (2007), OFF Festival (2007), Węgorzewo (2008), koncerty w Edynburgu (2008), w Warszawie – akcja „Ratuj Tybet” (2008) i Berlinie (2009).

W maju 2009 r. zespół zarejestrował piosenkę „Śpiew murów” do słów Tadeusza Gajcego, która ukazała się na płycie „Gajcy” wydanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego, przypominającej wiersze poety w aranżacjach polskich zespołów alternatywnych.

W listopadzie 2009 r. grupa wystąpiła w USA (Nowy Jork i Chicago). W Nowym Jorku Dezerter był gościem festiwalu „Walc Rebeliantów: Muzyka Undergroundowa zza Żelaznej Kurtyny”, współorganizowanego przez Instytut Kultury Polskiej. Impreza, wsparta panelem dyskusyjnym z udziałem muzyków, przybliżała Amerykanom życie społeczne i kulturalne w Europie Wschodniej przed rokiem 1989.
Kolejne miesiące to praca nad nowymi piosenkami zwieńczona sesją nagraniową w lipcu i sierpniu 2010 r. W międzyczasie zespół wystąpił na trzech ciekawych imprezach: w Toruniu w ramach festiwalu filmowego Tofifest (piosenki Dezertera pojawiły się w dwóch znakomitych polskich filmach: „Dom zły” i „Wszystko co kocham”), w Jarocinie ze specjalnym programem „Kłam TV”, a także na Puntala Rock Festival w Finlandii.
Nowy album zatytułowany „Prawo do bycia idiotą” ukazał się w październiku 2010 r. i jest promowany piosenkami „Jesteśmy sektą” i „Ratuj swoją duszę”.

Dezerter to: Robert Matera (gitara, śpiew), Krzysiek Grabowski (perkusja, teksty), Jacek Chrzanowski (bas)

KOLABORANCI
Szczecińscy Kolaboranci powstali w 1986 roku i przez niemal dekadę byli jednym z tych zespołów, które kształtowały wizerunek polskiej sceny niezależnej. Pierwotnie zainspirowani dokonaniami Dezertera nie byli jedynie naśladowcami szybko wypracowując własny, niepodrabialny styl, zręcznie poruszając się między punk rockiem i hardcore-punkiem, zdobywając sobie uznanie publiczności, której nie wystarczają proste i łatwe piosenki.

Po okresie samodzielnego publikowania własnych nagrań, w okresie 1990-1995 grupa szybko dorobiła się czterech cenionych do dziś albumów wydanych przez firmy Arston, Universal i MTJ, pojawiła się na kilku składankach oraz licznych koncertach w całym kraju, m.in. kilkakrotnie wystąpiła na festiwalu w Jarocinie, zagrała na warszawskim „Róbrege”, na studenckiej „famie”, a także odwiedziła Niemcy. Zespół dorobił się wielu hitów takich jak „Pociąg do Hollywood”, „Transparenty”, „Miłość”, „My urodzeni w latach 60-tych”, „Strażnicy moralności” czy „Powiedz coś”, który trafił na pierwsze miejsce listy przebojów Rozgłośni Harcerskiej.

W tym czasie Kolaboranci stali się wylęgarnia muzycznych talentów, a byli muzycy zespołu przewinęli się przez wiele istotnych projektów (Wilki, John Porter, Albert Rosenfield, Dum-Dum, Firebirds) i do dzisiaj stanowią o wizerunku krajowej sceny rockowej występując w takich formacjach jak Hey, Dezerter czy Indios Bravos. Paradoksalnie fakt ten zaważył na losach grupy, która zawiesiła działalność w 1995 roku.

Zespół wznowił aktywność w roku 2006 jednak rok później musiał jej zaprzestać ze względu na kłopoty zdrowotne Przemysława Thiele, lidera i jedynego oryginalnego członka grupy.
Kolaboranci powrócili ponownie na scenę w roku 2009 zaliczając kolejne udane koncerty i myśląc o tym, aby z jednej strony przypomnieć się swojej starej publiczności, a z drugiej sprowokować zainteresowanie młodszych słuchaczy. W takich razach najlepszym posunięciem wydaje się zawsze wydanie płyty. Decyzją muzyków będzie to album koncertowy zatytułowany „My Tu Stoimy”, a wydawcą będzie szczecińska wytwórnia Jimmy Jazz Records, która przed laty wydała już pierwszy album zespołu w wersji kasetowej.

Kolaboranci postanowili także sięgnąć do tradycji organizowanych przez siebie koncertów o nazwie „Kolabonight” i uczcić swoje 25 lecie…. zapraszając do udziału w jubileuszu grupy DEZERTER i ADHD SYNDROM… to właśnie podczas tej imprezy 8 października 2001 będzie miała miejsce premiera nowej płyty.

UWAGA:
za komentarzem Ewy – użytkowniczki naszego portalu:
Myślę, że warto przy tej okazji przypomnieć obecny skład zespołu: Przemysław Thiele (wokal), Dariusz Siudak (gitara basowa), Piotr Dziad Kacprzyk (perkusja), Jarosław Kujawski (gitara) i Mariusz Doszyń (gitara). To dzięki tym muzykom, zespół może obchodzić swoje 25-lecie istnienia

ADHD SYNDROM
…. to ciągle świeża, punkowa krew na krajowej scenie niezależnej. Grupa pochodzi z Podhala gdzie od dawna cieszy się sporą popularnością, sięgającą obecnie zdecydowanie dalej za sprawą debiutanckiego albumu z 2009 roku – zatytułowanego nieco przewrotnie – „Grzeczna młodzież”. Płyta nagrana została w czasie gdy muzycy byli jeszcze nastolatkami i zaprezentowała ten młody band w 13 energetycznych i przebojowych kompozycjach, które wniosły sporo nowej energii na krajową scenę punk.

Na pierwszej płycie podhalańskich punków z ADHD SYNDROM próżno szukać góralskich przyśpiewek czy folkowych wstawek, ale za to bez problemu znajdziemy na niej równie porywający, tradycyjny punk, streetpunk i ska zagrane według najlepszych wzorców gatunku. Ostre, siarczyste i melodyjne utwory doskonale uzupełniają spokojniejsze fragmenty w stylu ska, a tekstowe wycieczki w stronę polityków, deklaracje swobody wyboru czy pęd do zabawy potęgują dodatkowo energię jaka jest jedną z najlepszych wizytówek tej płyty.

Od czasu wydania debiutanckiej płyty grupa aktywnie koncertuje, pojawiając się na scenie m.in. u boku Dezertera, The Analogs, Bulbulators, Apteki, Eye For An Eye, Active Minds, Loikemie i wielu innych tuzów sceny niezależnej i sceny punk. ADHD Syndrom zagrali także na kilku festiwalach (m.in. Slot Art. Festiwal, Rock Na Bagnie, Good Night White Pride, Ferment Fest…), a także na dwóch edycjach M.E.B.P. Fest – festiwalu, który sami muzycy organizują w rodzinnych Maniowach na Podhalu.

Poza albumem „Grzeczna młodzież” nagrania zespołu pojawiły się na licznych składankach, w tym dwukrotnie na płycie dołączonej do „Garażu”, najstarszego i jednego z najbardziej znanych magazynów punkowych w Polsce, a zespół z powodzeniem zaistniał w świadomości fanów punk rocka zdobywając sobie coraz szersze uznanie.
Od początku działalności ADHD Syndrom związani są ze szczecińska wytwórnią Jimmy Jazz Records i także u boku tego wydawcy zaatakują fanów nowym albumem. Krążek „True Punx Never Die” dotrze do fanów jesienią 2011 roku, prawdopodobnie wzbogacony o bonusową płytę DVD zawierającą występ kapeli na żywo.

THIELE
Solowy projekt lidera Kolaborantów.
„Artysta” THIELE zaczął zabawę w autorską muzykę w 1996, tok po rozwiązaniu Kolaborantów. Z początku tworzył „do szuflady” rzeźbiąc w domowym studiu samotnie, niekiedy zapraszając znajomych muzykantów.
Od 1998 wydaje swoje produkcje na płytach (ukazało się do tej pory 6 tytułów), a przy okazji wziął udział w innych projektach studyjnych (ZEMBY, Thiele vs. Cypil) i zajmował się remiksami. W koncertowym wcieleniu Przemysława wspiera Michał Zmaczyński, który w 2006/2007 był gitarzystą Kolaborantów. Najnowsza autorska płyta Przemysława Thiele „Ego” ukaże się 8 października 2011, dwa dni przed urodzinami (nieistotne którymi) „artysty”.

PAWEŁ Konjo KONNAK
… multimedialny artysta przełomu wieków. W latach 1982-86 aktywista punkowy. Wydawca podziemnej gazetki „Gangrena” i organizator licznych koncertów formacji niezależnych – w tym m.in. Dezerter, Corpus X, Moskwa, Abaddon i Rejestracja. Od 1986 współuczestnik działań Tranzytoryjnej Formacji Totart i jej licznych satelitów. Z Totartem do dnia dzisiejszego zrealizował kilkaset akcji o charakterze metafizyczno-społecznym. Wydawca niezależnej prasy postartystycznej, happener, animator zjawisk progresywnych.

Od lat 90 także artysta rewiowy kreujący postabsurdalne programy telewizyjne np. „Lalamido”. Konferansjer na największych koncertach rockowych tudzież widowiskach estradowych.
Konjo jest autorem kilku filmów opisujących aktywności istotnych formacji undergroundowych – „Totart”, „Tymon Tymański”, „Dezerter – nie ma zagrożenia”, „Exodus – Robert Brylewski” i in.
Autor trzech książek poetyckich, z których najnowsza „Król festynów” (2009) nominowana była do nagrody Nike.
Wraz z Krzyśkiem Skibą i Jarkiem Janiszewskim napisał obszerną monografię pt. „Artyści. Wariaci. Anarchiści – Opowieść o gdańskiej alternatywie lat 80.” (wyd. Narodowe Centrum Kultury 2010).